Iedereen begint onbewust met opvoeden. Dat begint al met het hebben van een overtuiging van wat opvoeden is. Vanuit mijn holistische visie kijk ik naar wat een kind spiegelt waar de ouder zich bewust van mag worden. Dit zit veel meer op het niveau van het zijn en gaat in wezen over de vraag wie je nu werkelijk bent. Terwijl ouders juist kijken naar het gedrag van het kind en vanuit conditionering kinderen vertellen wat ze moeten doen. Om hun kind te leren wat goed is en wat fout is.
Dit opvoeden gebeurt vanuit de ratio en vanuit eigen normen en waarden, overtuigingen, vanuit de opvoeding die we zelf gekregen hebben, vanuit maatschappelijke factoren en/of culturele factoren en context. We voelen ons vaak comfortabel bij regels en weten. In feite is het dus zo dat opvoeden gaat over het geven van instructies, het voordoen of het vertellen wat je kind moet doen. En we zijn ons niet, of nauwelijks bewust van deze conditionering waardoor we het onvermogen hebben om te kijken naar wie ons kind werkelijk is en sterker nog, om te kunnen kijken naar wie we zelf zijn.
Doordat ouders kinderen hun eigen onbewuste overtuigingen opleggen, krijgen kinderen niet de kans om te zijn wie zij werkelijk zijn en hun eigen unieke pad naar vrijheid te lopen. In feite houden we een kind op deze manier weg van het mogen vinden van zijn eigen waarheid. Dat is dan ook wat ouders hebben te doen en dat is waar ouderschap over gaat: we zijn gevormd en moeten onze eigen waarheid vinden. We moeten onze kinderen bevrijden van onze vereiste goedkeuring. Alles draait om het accepteren van jezelf zodat je jouw kind kunt accepteren om wie hij werkelijk is.
Je zou het zo kunnen bezien dat we in feite allemaal grote kinderen zijn die kwijt zijn geraakt wat we ooit hadden toen we als compleet en liefdevol bewustzijn geboren werden bij onze ouders. We zijn aan het bijkomen van de opvoeding die we hebben ontvangen.En laat ik hierover heel duidelijk zijn:
onze ouders hadden het beste met ons voor, zij hebben ons gevormd en opgevoed vanuit hun overtuigingen met de intentie het állerbeste te doen. Zij waren zich onbewust van hun eigen waarheid die zij ook al vroeg kwijt raakten door de overtuigingen van diens ouders en wederom de opvoeding (of zij waren zich hier wel van bewust en durfden dit niet te veranderen en te doorbreken). Dit is dus een patroon van onbewust gedrag en een hardnekkig familiesysteem wat in stand gehouden wordt mits het doorbroken kan worden door middel van bewustwording.
Wat maakt dan dat deze cirkel zo hardnekkig in stand gehouden wordt? Wat is hier voor nodig? Het antwoord is MOED. Het vraagt moed om naar jezelf te durven kijken en ook om uniek en authentiek te zijn.
Bewustzijn is een commitment van het loslaten van al jouw overtuigingen en onbewuste patronen en gedrag. Het is jezelf de vraag stellen: wie ben ik nu werkelijk? Wat is nu mijn waarheid? Bewust ouderschap is de dans en de kunst van doen en zijn.
In feite vraagt een kind de ouder: “Begeleid me ik weet nog niet hoe ik er mee om moet gaan.” En wat je dan ziet is dat de ouder zich vastbijt in zijn ’taak’ en denkt: “Ja dat doe ik! Ik weet het en ik laat het je zien, zo moet het!”
En dat is niet wat we als ouders te doen hebben, dat is niet waar ouderschap over gaat. Wat we te doen hebben is onszelf te helen en oude (onbewuste) patronen te veranderen.
Kinderen leren ons wie we zijn, dát is waar ouderschap over gaat.